Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι βελτιώσεις στην τεχνολογία των χημικών οδήγησε σε έκρηξη σε νέες μορφές από πλαστικές ύλες. Μεταξύ των παραδειγμάτων νωρίτερο στο κύμα των νέων πλαστικών ήταν "πολυστερίνη (PS) και" πολυβινυλοχλωρίδιο (PVC), που αναπτύχθηκε από την IG Farben εταιρεία της Γερμανίας.

Πολυστυρένιο είναι ένα άκαμπτο, εύθραυστο πλαστικά που χρησιμοποιούνται σήμερα για την κατασκευή πλαστικών πακέτα μοντέλο, μιας χρήσεως σκεύη φαγητού, και παρόμοια διακοσμητικά. Θα αποτελέσει επίσης τη βάση για ένα από τα πιο δημοφιλή "αφρώδες" πλαστικές ύλες, υπό την επωνυμία "αφρό στυρολίου" ή "styrofoam." Αφρώδες πλαστικό μπορεί να συντεθούν σε ένα "ανοιχτό κελί" μορφή, στην οποία διασυνδέονται οι φυσαλίδες αφρού, όπως σε ένα απορροφητικό σφουγγάρι, και "κλειστό κελί," κατά την οποία όλες οι φυσαλίδες είναι διαφορετικά, όπως και μικροσκοπικά μπαλόνια, όπως το φυσικό αέριο έχει κατακλυστεί από μονωτικό αφρό και συσκευές επίπλευση.

PVC έχει πλευρικές αλυσίδες περιέχουν άτομα χλωρίου, που αποτελούν ισχυρούς δεσμούς. PVC σε κανονική μορφή του είναι άκαμπτη, ισχυρή, θερμότητα και αντοχή στις καιρικές συνθήκες, και χρησιμοποιείται τώρα για την κατασκευή ειδών υγιεινής, υδρορροές, πλαισιώσει το σπίτι, καταλύματα για τους υπολογιστές και άλλα ηλεκτρονικά εργαλεία, καθώς και των μέσων ενημέρωσης-compact disk. PVC μπορεί επίσης να αμβλυνθεί με χημική επεξεργασία, και σε αυτό το έντυπο αυτό χρησιμοποιείται τώρα για shrink-wrap, συσκευασίες τροφίμων, και raingear.